Pierwsze trudności w życiu dzieci zaobserwować można już w ich wczesnym dzieciństwie tj. brak raczkowania lub nieprawidłowe raczkowanie, opóźniona mowa, trudności związane z zapinaniem guzików, potykanie się dziecka na „prostej” drodze, trudności z zapamiętaniem prostego wiersza, trudności z opanowaniem kierunków przestrzennych, jak również trudności w nauczeniu się jazdy na rowerku. Wszystkie te trudności mogą w przyszłości powodować niepowodzenia szkolne u dzieci.
Terapia pedagogiczna jest oddziaływaniem za pomocą środków pedagogicznych na przyczyny i przejawy trudności w uczeniu się, które mają na celu eliminowanie niepowodzeń szkolnych oraz ich ujemnych konsekwencji (poziom samooceny, niechęć do dalszej nauki, zaburzenia koncentracji uwagi, zaburzenia kontaktów interpersonalnych, nerwice).
Cele terapii pedagogicznej:
- wszechstronny rozwój dziecka – jest to cel nadrzędny
- stymulowanie i usprawnianie rozwoju funkcji psychomotorycznych
- wyrównywanie braków w wiadomościach i umiejętnościach
- eliminowanie niepowodzeń szkolnych
- eliminowanie emocjonalnych i społecznych konsekwencji niepowodzeń szkolnych.
Terapia pedagogiczna skierowana jest do:
- dzieci o nieharmonijnym rozwoju
- dzieci przedszkolnych z grup ryzyka dysleksji, czyli dzieci, które nie osiągnęły gotowości do czytania i pisania
- dzieci z zaburzeniami koncentracji uwagi
- dzieci z niepełnosprawnością intelektualną
- dzieci ze specyficznymi trudności w opanowaniu umiejętności:
- czytania – dysleksja
- dobrego poziomu graficznego pisma – dysgrafia
- poprawnego pisania – dysortografia
- matematyki – dyskalkulia
- dzieci o obniżonej sprawności manualnej
- dzieci z zaburzeniami orientacji w schemacie ciała i w przestrzeni
- dzieci z zaburzoną koordynacją wzrokowo-słuchowo-ruchową
- dzieci z opóźnionym rozwojem psychoruchowym
- dzieci z zaburzoną lateralizacją dzieci
- dzieci z nadpobudliwością psychoruchową (ADHD)
