Psychoterapia jest formą pomocy dla osób doświadczających trudności emocjonalnych, kryzysów, ale także pragnących lepiej poznać i zrozumieć siebie.
Z psychoterapii prowadzonej w nurcie psychodynamicznym mogą skorzystać praktycznie wszyscy, którzy potrzebują leczenia metodami psychologicznymi.
Psychoterapia psychodynamiczna toczy się w oparciu o relację terapeutyczną pomiędzy pacjentem a terapeutą w trakcie trwania leczenia. Sesja odbywa się „twarzą w twarz”.
Jej celem jest zmiana przeżywania oraz zachowania na przynoszącą więcej satysfakcji zarówno sobie jak i otoczeniu. Nie jest to praca łatwa, jej wyniki zależą od zaangażowania i współpracy obu biorących w niej udział osób: pacjenta i terapeuty.
Głównym narzędziem jest rozmowa. Nie przypomina ona zwyczajnej wymiany zdań. Jej celem nie jest wymiana poglądów
a zrozumienie trudności i objawów pacjenta, oraz ich roli i znaczenia. Zrozumienie to umożliwia pożądaną zmianę. Rodzaj zmiany stanowi przedmiot kontraktu. Pacjent określa cele i zakres pracy, psycholog weryfikuje je, uwzględniając możliwości terapii oraz własne kompetencje i doświadczenie. Ostateczne cele i formy określa ustny kontrakt stanowiący formę partnerskiej umowy.
Jeżeli obie strony zgadzają się na wzajemne warunki i oczekiwania, rozpoczyna się terapia.
Psychoterapeuta zajmuje się udzielaniem pomocy osobom doświadczającym różnych trudności psychologicznych:
- depresja
- samobójstwa
- samookaleczanie się
- zaburzenia lękowe
- fobie specyfczne
- fobie szkolne
- natrętne myśli i działania
- zespół stresu pourazowego (PTSD)
- zaburzenia odżywiania
- zaburzenia zachowania
Dorastanie jako start w samodzielne życie osobiste i społeczne jest okresem przejściowym między dzieciństwem a dorosłością. Można odnaleźć wiele zaskakujących opisów przekształceń całej struktury życia młodego człowieka, jakie dokonują się podczas okresu dorastania. Są to między innymi: zaburzenia równowagi psychicznej, zmiany w zakresie systemu ideałów i wartości, procesu kształtowania się własnej tożsamości oraz zmiany struktury relacji z rodzicami i otoczeniem.
Obecność niezrozumiałych i nie dających się ze sobą pogodzić sprzeczności w życiu psychicznym młodego człowieka jest charakterystyczna dla tego okresu rozwojowego. Poszukiwanie własnej tożsamości w okresie dorastania związane może być
z narastającymi w tym wieku problemami psychicznymi, dlatego też często odbywa się ono chaotycznie metodą prób i błędów, nie zawsze w sposób uświadomiony. Jest to czas, w którym młody człowiek poszukuje wyjścia z chaosu przeżyć i działań, zastanawia się nad sensem własnego istnienia i istnienia człowieka w ogóle. Jest to okres nasilonych konfliktów z rodzicami , czas wewnętrznego rozdarcia. Proces ciągłych zmian i przeobrażeń, które następują na poziomie fizjologicznym, którego efektem jest osiągnięcie dojrzałości seksualnej oraz zakończenie rozwoju fizycznego. Następują one również w sferze psychicznej, w obrazie własnej osoby i postrzegania rzeczywistości. Proces ten często wymaga wsparcia ze strony wykwalifikowanych psychoterapeutów.
Praca z problematyką typu:
- zaburzenia rozwoju emocjonalnego i społecznego (agresja, impulsywność, wycofanie i nieśmiałość, niecierpliwość, nadpobudliwość, wewnętrzny niepokój, duża chwiejność emocjonalna, częsta zmienność nastroju, zaniżone poczucie własnej wartości)
- zaburzenia zachowania (antyspołeczne i agresywne)
- poczucie rutyny i nudy
- trudności związane z sytuacją rodzinną, np. rozwód rodziców, zmiana miejsca zamieszkania, choroba, pierwsze, czasami trudne, przeżycia miłości i zawodu
- depresje
- moczenie nocne
- zaburzenia nerwicowe
- obniżony nastrój i negatywizm
- myśli i próby samobójcze
- zaburzenia psychosomatycze
- natręctwa
- zaburzenia jedzenia
- uzależnienia (np. od komputera)
- trudności w nauce (lęki szkolne, strach przed oceną, problemy z koncentracją).
